KATALOG
Wprowadzenie
Pomoc - FAQ
Zakupiono z dotacji BN
Twoje konto
-
Katalog okładkowy
-
Katalog KSIĄŻEK
-
Katalog MULTIMEDIÓW
-
Katalog REGIONALIÓW
Aktualizacje katalogów
Schowki czytelników
Najczęściej w schowkach
Zestawienia tematyczne
Najlepsi czytelnicy
Lista przebojów
Komentarze
Komentatorzy
Ostatnie komentarze
-
Powrót do BIBLIOTEKA
STATYSTYKI
Logowań: 9577
W tym dziś: 93
Zamówienia: 0
Rezerwacje: 478
Komentarze: 82
Schowki (łącznie): 14144
Największy schowek: 4964
Korzystających z nich: 1013
KATALOG BIBLIOTEKI GŁÓWNEJ
Czarny zakon
Tytuł oryginału: "Black order ".
AUTOR: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ADRES | Warszawa : Wydawnictwo Albatros Andrzej Kuryłowicz, 2007. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
SERIA: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
TEMATYKA: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
FORMA | Książki. Proza. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
OPIS | 510, [1] strona ; 21 cm. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
SYGNATURA: | 821-3 amer. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290001026691 | 102669 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> Koktajl kryminału, thrillera historycznego i powieści przygodowej - trochę tu Browna, trochę Cusslera i trochę Ludluma. Ponowne spotkanie z agentami elitarnej jednostki SIGMA Force, w której skład wchodzą komandosi i naukowcy. Dziwna epidemia, objawiająca się atakami kanibalizmu, dotyka mnichów w klasztorze w Nepalu. Ktoś skupuje cenne historyczne dokumenty (jak na przykład Biblię należącą przed laty do Charlesa Darwina, twórcy teorii ewolucji) związane z uczonymi epoki wiktoriańskiej. Dla osiągnięcia celu gotów jest na morderstwo. Co łączy te wydarzenia z przerażającymi eksperymentami prowadzonymi przez nazistów na terenie Polski w czasie II wojny światowej? Na trop spisku zagrażającego przyszłości ludzkiej rasy wpadają agenci SIGMY, Grayson Pierce i Painter Crowe, oraz młoda lekarka Lisa Cummings. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
UWAGI: | Na stronie tytułowej i okładce pseudonim autora, nazwa właściwa: Jim Czajkowski w copyright. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
SERIA/CYKL: Sigma Force stanowią >>
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
Człowiek, który był Czwartkiem : koszmar senny
Tytuł oryginału : "Man who was Thursday ".
AUTOR: | Chesterton, Gilbert Keith [>>] | ||||
ADRES | Poznań : Zysk i S-ka, copyright 2019. | ||||
TEMATYKA: | |||||
FORMA | Książki. Proza. | ||||
WYDANIE: | Wydanie I. | ||||
OPIS | 230 stron ; 21 cm. | ||||
SYGNATURA: | 821-3 ang. | ||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290001232214 | 123221 | |||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> Metafizyczny thriller G.K. Chestertona łączy surrealizm z fantastyką w konwencji utrzymanej w zawrotnym tempie opowieści grozy. W Londynie za czasów króla Edwarda z młodym człowiekiem nazwiskiem Gabriel Syme nawiązuje kontakt agent Scotland Yardu. Szybko zwerbowany przez policję, która dąży do infiltracji i sparaliżowania organizacji anarchistycznych, młody Syme zostaje skierowany w stronę podejrzewanego o anarchistyczne powiązania człowieka, który nazywa się Gregory. Wyrobiony literacko Syme debatuje z tym mężczyzną i zyskuje dostęp do jego szemranej organizacji - rady europejskich anarchistów. Tropy wiodą Syme’a do Francji, gdzie jego nadrzędnym celem staje się ustalenie tożsamościczłonków rady, których pseudonimy pochodzą od nazw dni tygodnia, i zdemaskowanie ich zbrodniczych planów. | |||||
UWAGI: | Na okładce informacja: jedna z najsłynniejszych powieści brytyjskich XX wieku! | ||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
Do błyskawicy podobne
Tytuł oryginału : "Too like the lightning".
AUTOR: | |||||||||
ADRES | Warszawa : Wydawnictwo Mag, 2019. | ||||||||
SERIA: | |||||||||
TEMATYKA: | |||||||||
FORMA | Książki. Proza. | ||||||||
POWSTANIE DZIEŁA: | 2016 r. | ||||||||
WYDANIE: | Wydanie I. | ||||||||
OPIS | 525, [1] strona ; 21 cm. | ||||||||
SYGNATURA: | 821-3 amer. | ||||||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290001232566 | 123256 | |||||||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> Debiutancka powieść Ady Palmer, "Do błyskawicy podobne", otrzymała nominację do nagrody Hugo w roku 2017. Zapewniła też autorce nagrodę imienia Johna W. Campbella. Jest rok 2454. Po długich staraniach ludzkość osiągnęła wreszcie złoty wiek. Zbudowano go po zakończeniu straszliwego konfliktu, który zmiótł z powierzchni Ziemi zarówno religię, jak i państwa narodowe. Władzą nad światem dzieli się siedem frakcji zwanych Pasiekami. Ich dominacja opiera się na ostrożnej cenzurze, analizie statystycznej o proroczych możliwościach oraz zapewniającej dobrobyt technologii. Ta utopia jest jednak krucha i ktoś jest zdeterminowany ją obalić. Mycroft Canner - skazany za swe zbrodnie i ceniony za wielkie zdolności - jest pozbawionym osobistej wolności narzędziem - a także powiernikiem - ludzi zaliczających się do najpotężniejszych na świecie. Gdy zleca mu się zbadanie sprawy dziwacznej kradzieży, wpada na trop spisku, który może zburzyć pokój i ład, od trzech stuleci utrzymywany przez Pasieki. Mycroft ma jednak własną, dużo groźniejszą tajemnicę. To coś zupełnie nieoczekiwanego, czego nie mogłyby przewidzieć żadne statystyczne analizy. Ową groźbą jest trzynastoletni chłopak imieniem Bridger. Jak bowiem świat, który wygnał Boga, zareaguje na pojawienie się dziecka, które czyni cuda? | |||||||||
UWAGI: | Oznaczenia odpowiedzialności: Ada Palmer ; przełożył Michał Jakuszewski. | ||||||||
SERIA/CYKL: Terra Ignota stanowią >>
| |||||||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||||||
WYPOŻYCZYŁ: | Na kartę 015557 od dnia 2024-02-12 | ||||||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
Droga bez powrotu
AUTOR: | |||||
ADRES | Nowa Sól : Manufaktura Tekstów, 2016. | ||||
TEMATYKA: | |||||
FORMA | Książki. Proza. | ||||
WYDANIE: | Wydanie 6. | ||||
OPIS | 268, [1] strona : ilustracje ; 20 cm. | ||||
SYGNATURA: | 821-3 pol. | ||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290001216238 | 121623 | |||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> Nowosolski dziennikarz Andrzej Sokół trafia na ślad międzynarodowej afery mogącej zagrozić bezpieczeństwu Polski. W wyniku skrzętnie uknutej intrygi zostaje wrobiony w potrójne morderstwo. Ścigany przez polską policję i rosyjską mafię ucieka w Karkonosze. Tylko tam może znaleźć dowody, które pogrążą jego prześladowców, a jego oczyszczą z zarzutów. Wyścig z czasem trwa, a po piętach zaczynają mu deptać zawodowi zabójcy. | |||||
UWAGI: | Na okładce: Kryminał, którego akcja rozgrywa się w Karkonoszach. | ||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
Dwa dni w maju
Tytuł oryginału: "Dod dies de maig".
AUTOR: | Sierra i Fabra, Jordi [>>] | ||||||||||||||||||||
ADRES | Warszawa : Wydawnictwo Albatros, 2018. | ||||||||||||||||||||
SERIA: | |||||||||||||||||||||
TEMATYKA: | |||||||||||||||||||||
FORMA | Książki. Proza. | ||||||||||||||||||||
ZAKRES CZASOWY: | 1949 r. | ||||||||||||||||||||
POWSTANIE DZIEŁA: | 2013 r. | ||||||||||||||||||||
OPIS | 318, [1] strona ; 21 cm. | ||||||||||||||||||||
SYGNATURA: | 821-3 hisz. | ||||||||||||||||||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290001218232 | 121823 | |||||||||||||||||||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> Ukryta twarz Barcelony, ta najmroczniejsza. Były inspektor policji musi stawić czoła duchom przeszłości, wiedząc, że od jego działań może zależeć bieg historii. Rok 1949. Mieszkańcy Barcelony, w której na każdym kroku widać ślady wojny domowej, próbują normalnie żyć w nowej ponurej rzeczywistości. Także ci przegrani, jak ostatni republikański policjant, Miquel Mascarell, który wije sobie gniazdko z ukochaną. I nie chce wracać do przeszłości. Jednak śmierć dawnego przyjaciela nie pozostawi mu wyjścia. Miquel znów stanie się policjantem, choć bez odznaki. Będzie wypytywał świadków, szukał zaginionych osób, kontaktował się z ludźmi, których wolałby nigdy nie spotkać. I wyciągał wnioski. A jeden nasuwa się nieodparcie: zawiązano spisek, którego konsekwencji nie sposób przewidzieć. Dobra intryga kryminalna, niezwykły styl i atmosfera, i historia w tle. Przepis, który się sprawdza w każdej z książek z Miquelem Mascarellem, jednym z najsympatyczniejszych - i najbardziej efektywnych - powieściowych detektywów. | |||||||||||||||||||||
UWAGI: | Stanowi część cyklu. Na okładce: Przekład z języka katalońskiego. | ||||||||||||||||||||
SERIA/CYKL: Inspektor Mascarell stanowią >>
| |||||||||||||||||||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||||||||||||||||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
Dziady
AUTOR: | |||||
ADRES | Kraków : Greg, 2003. | ||||
SERIA: | |||||
TEMATYKA: |
| ||||
FORMA | Książki. Dramat. Publikacje dydaktyczne. | ||||
DZIEDZINA: | Edukacja i pedagogika | ||||
POWSTANIE DZIEŁA: | 1832- r. | ||||
OPIS | 290 stron ; 20 cm. | ||||
SYGNATURA: | 821-2 | ||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290000973088 | 97308 | |||
ODBIORCY: | Gimnazja. Szkoły ponadgimnazjalne. | ||||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> II część Dziadów, chronologicznie pierwsza, powstawała w latach 1820-1821, w okresie wileńsko-kowieńskim życia Adama Mickiewicza (stąd określenie Dziady Wileńsko-Kowieńskie). Została opublikowana po raz pierwszy w II tomie Poezji. Utwór poprzedza balladowy wiersz Upiór.Akcja toczy się w Dzień Zaduszny (w nocy) w kaplicy, gdzie zebrała się grupa ludzi z pobliskiej wioski. Trwa ludowy obrzęd Dziadów, któremu przewodniczy Guślarz. Zebrani wzywają kolejno dusze czyśćcowe, chcąc ulżyć im w cierpieniu. Na ich wezwanie przybywają trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie.Kiedy obrzęd dobiega końca, nieoczekiwanie zjawia się jednak kolejny duch, który nie reaguje na wezwania i przekleństwa Guślarza i reszty zgromadzonych. Duch ten zmierza w stronę jednej z wieśniaczek i wskazuje na swoje zranione serce. Chłopi wyprowadzają wieśniaczkę, a widmo podąża za nimi. Zjawienie się tajemniczego ducha w pewien sposób tłumaczy wiersz Upiór dołączony do Dziadów przez Mickiewicza. Tytułowy bohater tego utworu - postać o nieokreślonym statusie egzystencjalnym - nie żyje, ale i nie umarł ostatecznie, jest duchem skazanym za grzech (samobójstwo) na karę corocznego powtarzania swego cierpienia na świecie. Cierpienie to jest związane z nieszczęśliwą miłością i życiem wśród ludzi, którzy go nie rozumieją. IVczęść Dziadów, chronologicznie druga, powstała w latach 1821-1822 i została opublikowana w II tomie Poezji. Wraz z częścią II jest nazywana Dziadami Wileńsko-Kowieńskimi. Jest to dramat o tematyce miłosnej, w którym głównym bohaterem jest nieszczęśliwy kochanek - Gustaw. Akcja utworu toczy się w dzień zaduszny między godziną dziewiątą wieczorem a północą, natomiast miejscem akcji jest dom księdza, który w przeszłości był nauczycielem głównego bohatera. Osobowość Gustawa została ukształtowana poprzez lekturę Nowej Heloizy Rousseau oraz Cierpień młodego Wertera Goethego. Utwory te uczyniły z niego indywidualistę, a nawet pchnęły go do samobójstwa. Kochanka głównego bohatera jest określana jako nadludzka dziewica, została bowiem uwznioślona i uświęcona. Jest dla niego przeznaczeniem i darem niemalże nadprzyrodzonym. Jednak od momentu poślubienia jej przez osobę bogatą i utytułowaną dla Gustawa rozpoczyna się godzina rozpaczy, przepełniona egzaltacją, miłosnym cierpieniem, udręką zazdrości. Cierpienie to zostało wyrażone językiem jak na owe czasy bardzo nowoczesnym. Ta część jest uważana przez badaczy m.in. za studium psychologiczne.Ksiądz, słuchacz historii Gustawa, jest przez niego postrzegany za uosobienie racjonalizmu, zdrowego rozsądku i konformizmu potrafi posługiwać się tylko maksymami, powiedzeniami o charakterze popularnych porzekadeł, np. Pan Bóg daje, Pan Bóg bierze!, po smutkach wesele. Z kolei nieszczęśliwy kochanek reprezentuje romantyczny spirytualizm. Trzecia, ostatnia ukończona część dramatu, została napisana wiosną 1832 roku i nazywana jest Dziadami Drezdeńskimi (wiąże się to z pobytem Mickiewicza w Dreźnie). Tekst opublikowano po raz pierwszy w 1832 roku jako IV tom Poezji (w wydaniu zbiorowym) oraz rok później w edycji osobnej. Przez badaczy ta część Dziadów jest uważana za arcydzieło polskiego dramatu romantycznego, m.in. ze względu na połączenie w jednym utworze problematyki polityczno-historycznej z metafizyczną.Charakterystyczną cechą tego dramatu jest jego nieciągłość, fragmentaryczność i otwarta, swobodna kompozycja. Żaden z licznych wątków fabularnych nie został ukończony, losy bohaterów są niedopowiedziane (z wyjątkiem Doktora, który ginie od uderzenia piorunem). Do całego cyklu nawiązuje scena IX (obrzęd tytułowych Dziadów). Mickiewicz poszukiwał nowej formy dramatu, odmiennego od konstrukcji utworów Szekspira, Calderona, Goethego czy Schillera. Entuzjastycznie przyjął pojawienie się dramatów Dittmera i Cavé pt. Les soirées de Nauilly, esquisse dramatiques et historiques (1827), w których dostrzegał nowatorstwo. Plan historyczny utworu dzieli się na dwie części: jawną (oficjalny wymiar rzeczywistości) i ukrytą (martyrologia, spiski i walka narodowowyzwoleńcza). W części jawnej (Dom wiejski pode Lwowem, Salon Warszawski, Pan Senator) poeta staje się bezlitosnym analitykiem i krytycznym obserwatorem zaprezentowanej w utworze zbiorowości. Zbiorowość ta dzieli się na "lewą" i "prawą" stronę. W części ukrytej autor zawarł swoją drezdeńską koncepcję martyrologicznej historii Polski. Jedną z cech charakterystycznych dla tej części Dziadów jest mesjanizm, polegający na eksploatowaniu paraleli pomiędzy cierpieniem Jezusa a ofiarą Polaków pozbawionych własnej państwowości i prześladowanych. Ofiara ta ma mieć, według Mickiewicza, charakter uniwersalny, stanowi bowiem powtórzenie odkupienia Chrystusa. Wyrazicielem takiej postawy w utworze jest Ks. Piotr, który posiada zdolność przewidywania przyszłości ("widzenia"). Jego przepowiednie mają charakter optymistyczny, chociaż ich treść jest bardzo nieprecyzyjna (np. liczba 44); podjęto wiele różnych prób interpretacji tych wizji. Przeciwieństwem ks. Piotra w utworze jest Konrad, którego cechuje indywidualizm, świadomość własnej wyjątkowości, a nawet duma urastająca do pychy. Źródło takiej postawy tkwi w przekonaniu, że jest wielkim poetą, dzięki czemu dysponuje wyjątkową mocą (Ja czuję nieśmiertelność, nieśmiertelność tworzę, / Cóż ty większego mogłeś zrobić - Boże?, sc. II, w. 54-55). Posiada zdolność do odczuwania bólu za cały naród polski. W tzw. Wielkiej Improwizacji podnosi bunt przeciwko Bogu, żądając od Niego władzy nad światem, aby urządzić go lepiej. Oskarża Boga w ten sposób o całe zło, a do tak gwałtownych żądań popycha Konrada odczuwanie cierpień własnego narodu (Ja i ojczyzna to jedno. / Nazywam się Milijon - bo za milijony / Kocham i cierpię katusze, w. 259-261). Żąda od Stwórcy całkowitej kontroli nad ludźmi, dlatego też marzenie o szczęściu i pokoju na Ziemi nosi cechy tyranii. Jednak Konrad nie zostaje wyraźnie w utworze potępiony. Pierwsza część Dziadów nie została ukończona ani wydana za życia artysty. Utwór powstawał prawdopodobnie na początku 1821 roku. Autorski tytuł brzmiał: Dziady. Widowisko. Po raz pierwszy do druku trafiła w wydanym w Paryżu w 1860 roku podsumowaniu ważniejszych dzieł Mickiewicza. Zawiera zbiór niepowiązanych ze sobą scen. Pierwsza część Dziadów może być traktowana jako początek lub zakończenie cyklu.W utworze pojawia się, podobnie jak w części II, postać Guślarza, opis obrzędu cmentarnego oraz Chór młodzieńców i Chór młodzieży. Część badaczy uważa, że te Chóry stanowią literacką kreację filomatów, z którymi Mickiewicz w okresie pisania utworu prowadził spór filozoficzno-światopoglądowy. Historycy literatury nie potrafią odpowiedzieć na pytanie, dlaczego autor ani nie ukończył tej części Dziadów, ani nie zniszczył rękopisu. Niektórzy badacze utrzymują, że ten utwór jest ukończoną całością, złożoną z luźnych fragmentów. | |||||
UWAGI: | Wydanie z opracowaniem. Indeks. | ||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
Dziady
AUTOR: | |||||
ADRES | Kraków : Greg, 2003. | ||||
SERIA: | |||||
TEMATYKA: |
| ||||
FORMA | Książki. Dramat. Publikacje dydaktyczne. | ||||
DZIEDZINA: | Edukacja i pedagogika | ||||
POWSTANIE DZIEŁA: | 1832- r. | ||||
OPIS | 290 stron ; 20 cm. | ||||
SYGNATURA: | 821-2 | ||||
KOD KRESKOWY INWENTARZ: | 290000973101 | 97310 | |||
ODBIORCY: | Gimnazja. Szkoły ponadgimnazjalne. | ||||
TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >> II część Dziadów, chronologicznie pierwsza, powstawała w latach 1820-1821, w okresie wileńsko-kowieńskim życia Adama Mickiewicza (stąd określenie Dziady Wileńsko-Kowieńskie). Została opublikowana po raz pierwszy w II tomie Poezji. Utwór poprzedza balladowy wiersz Upiór.Akcja toczy się w Dzień Zaduszny (w nocy) w kaplicy, gdzie zebrała się grupa ludzi z pobliskiej wioski. Trwa ludowy obrzęd Dziadów, któremu przewodniczy Guślarz. Zebrani wzywają kolejno dusze czyśćcowe, chcąc ulżyć im w cierpieniu. Na ich wezwanie przybywają trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie.Kiedy obrzęd dobiega końca, nieoczekiwanie zjawia się jednak kolejny duch, który nie reaguje na wezwania i przekleństwa Guślarza i reszty zgromadzonych. Duch ten zmierza w stronę jednej z wieśniaczek i wskazuje na swoje zranione serce. Chłopi wyprowadzają wieśniaczkę, a widmo podąża za nimi. Zjawienie się tajemniczego ducha w pewien sposób tłumaczy wiersz Upiór dołączony do Dziadów przez Mickiewicza. Tytułowy bohater tego utworu - postać o nieokreślonym statusie egzystencjalnym - nie żyje, ale i nie umarł ostatecznie, jest duchem skazanym za grzech (samobójstwo) na karę corocznego powtarzania swego cierpienia na świecie. Cierpienie to jest związane z nieszczęśliwą miłością i życiem wśród ludzi, którzy go nie rozumieją. IVczęść Dziadów, chronologicznie druga, powstała w latach 1821-1822 i została opublikowana w II tomie Poezji. Wraz z częścią II jest nazywana Dziadami Wileńsko-Kowieńskimi. Jest to dramat o tematyce miłosnej, w którym głównym bohaterem jest nieszczęśliwy kochanek - Gustaw. Akcja utworu toczy się w dzień zaduszny między godziną dziewiątą wieczorem a północą, natomiast miejscem akcji jest dom księdza, który w przeszłości był nauczycielem głównego bohatera. Osobowość Gustawa została ukształtowana poprzez lekturę Nowej Heloizy Rousseau oraz Cierpień młodego Wertera Goethego. Utwory te uczyniły z niego indywidualistę, a nawet pchnęły go do samobójstwa. Kochanka głównego bohatera jest określana jako nadludzka dziewica, została bowiem uwznioślona i uświęcona. Jest dla niego przeznaczeniem i darem niemalże nadprzyrodzonym. Jednak od momentu poślubienia jej przez osobę bogatą i utytułowaną dla Gustawa rozpoczyna się godzina rozpaczy, przepełniona egzaltacją, miłosnym cierpieniem, udręką zazdrości. Cierpienie to zostało wyrażone językiem jak na owe czasy bardzo nowoczesnym. Ta część jest uważana przez badaczy m.in. za studium psychologiczne.Ksiądz, słuchacz historii Gustawa, jest przez niego postrzegany za uosobienie racjonalizmu, zdrowego rozsądku i konformizmu potrafi posługiwać się tylko maksymami, powiedzeniami o charakterze popularnych porzekadeł, np. Pan Bóg daje, Pan Bóg bierze!, po smutkach wesele. Z kolei nieszczęśliwy kochanek reprezentuje romantyczny spirytualizm. Trzecia, ostatnia ukończona część dramatu, została napisana wiosną 1832 roku i nazywana jest Dziadami Drezdeńskimi (wiąże się to z pobytem Mickiewicza w Dreźnie). Tekst opublikowano po raz pierwszy w 1832 roku jako IV tom Poezji (w wydaniu zbiorowym) oraz rok później w edycji osobnej. Przez badaczy ta część Dziadów jest uważana za arcydzieło polskiego dramatu romantycznego, m.in. ze względu na połączenie w jednym utworze problematyki polityczno-historycznej z metafizyczną.Charakterystyczną cechą tego dramatu jest jego nieciągłość, fragmentaryczność i otwarta, swobodna kompozycja. Żaden z licznych wątków fabularnych nie został ukończony, losy bohaterów są niedopowiedziane (z wyjątkiem Doktora, który ginie od uderzenia piorunem). Do całego cyklu nawiązuje scena IX (obrzęd tytułowych Dziadów). Mickiewicz poszukiwał nowej formy dramatu, odmiennego od konstrukcji utworów Szekspira, Calderona, Goethego czy Schillera. Entuzjastycznie przyjął pojawienie się dramatów Dittmera i Cavé pt. Les soirées de Nauilly, esquisse dramatiques et historiques (1827), w których dostrzegał nowatorstwo. Plan historyczny utworu dzieli się na dwie części: jawną (oficjalny wymiar rzeczywistości) i ukrytą (martyrologia, spiski i walka narodowowyzwoleńcza). W części jawnej (Dom wiejski pode Lwowem, Salon Warszawski, Pan Senator) poeta staje się bezlitosnym analitykiem i krytycznym obserwatorem zaprezentowanej w utworze zbiorowości. Zbiorowość ta dzieli się na "lewą" i "prawą" stronę. W części ukrytej autor zawarł swoją drezdeńską koncepcję martyrologicznej historii Polski. Jedną z cech charakterystycznych dla tej części Dziadów jest mesjanizm, polegający na eksploatowaniu paraleli pomiędzy cierpieniem Jezusa a ofiarą Polaków pozbawionych własnej państwowości i prześladowanych. Ofiara ta ma mieć, według Mickiewicza, charakter uniwersalny, stanowi bowiem powtórzenie odkupienia Chrystusa. Wyrazicielem takiej postawy w utworze jest Ks. Piotr, który posiada zdolność przewidywania przyszłości ("widzenia"). Jego przepowiednie mają charakter optymistyczny, chociaż ich treść jest bardzo nieprecyzyjna (np. liczba 44); podjęto wiele różnych prób interpretacji tych wizji. Przeciwieństwem ks. Piotra w utworze jest Konrad, którego cechuje indywidualizm, świadomość własnej wyjątkowości, a nawet duma urastająca do pychy. Źródło takiej postawy tkwi w przekonaniu, że jest wielkim poetą, dzięki czemu dysponuje wyjątkową mocą (Ja czuję nieśmiertelność, nieśmiertelność tworzę, / Cóż ty większego mogłeś zrobić - Boże?, sc. II, w. 54-55). Posiada zdolność do odczuwania bólu za cały naród polski. W tzw. Wielkiej Improwizacji podnosi bunt przeciwko Bogu, żądając od Niego władzy nad światem, aby urządzić go lepiej. Oskarża Boga w ten sposób o całe zło, a do tak gwałtownych żądań popycha Konrada odczuwanie cierpień własnego narodu (Ja i ojczyzna to jedno. / Nazywam się Milijon - bo za milijony / Kocham i cierpię katusze, w. 259-261). Żąda od Stwórcy całkowitej kontroli nad ludźmi, dlatego też marzenie o szczęściu i pokoju na Ziemi nosi cechy tyranii. Jednak Konrad nie zostaje wyraźnie w utworze potępiony. Pierwsza część Dziadów nie została ukończona ani wydana za życia artysty. Utwór powstawał prawdopodobnie na początku 1821 roku. Autorski tytuł brzmiał: Dziady. Widowisko. Po raz pierwszy do druku trafiła w wydanym w Paryżu w 1860 roku podsumowaniu ważniejszych dzieł Mickiewicza. Zawiera zbiór niepowiązanych ze sobą scen. Pierwsza część Dziadów może być traktowana jako początek lub zakończenie cyklu.W utworze pojawia się, podobnie jak w części II, postać Guślarza, opis obrzędu cmentarnego oraz Chór młodzieńców i Chór młodzieży. Część badaczy uważa, że te Chóry stanowią literacką kreację filomatów, z którymi Mickiewicz w okresie pisania utworu prowadził spór filozoficzno-światopoglądowy. Historycy literatury nie potrafią odpowiedzieć na pytanie, dlaczego autor ani nie ukończył tej części Dziadów, ani nie zniszczył rękopisu. Niektórzy badacze utrzymują, że ten utwór jest ukończoną całością, złożoną z luźnych fragmentów. | |||||
UWAGI: | Wydanie z opracowaniem. Indeks. | ||||
DOSTĘPNOŚĆ: |
| ||||
WYPOŻYCZYŁ: | Na kartę 002478 pozycję:290000973101 Na kartę 011259 pozycję:290000973125 | ||||
REZERWACJE: OPERACJE: |
|