Bicia nie trzeba było ich uczyć : proces Humera i oficerów śledczych Urzędu Bezpieczeństwa
Adam Humer do partii wstąpił jeszcze przed II wojną światową. W latach stalinizmu był wicedyrektorem Departamentu Śledczego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Prowadził postępowania przeciwko podziemiu. Po procesie w latach dziewięćdziesiątych trafił do tego samego więzienia na Mokotowie, w którym pół wieku wcześniej stosował bestialskie metody przesłuchań. Proces wstrząsnął
opinią publiczną. Po jednej stronie kaci, po drugiej żyjące ofiary, pomiędzy nimi opieszały sąd. Piotr Lipiński kreśli losy Humera od młodości przez karierę w UB po proces o zbrodnie stalinowskie. światopoglądowa schizofrenia, syndrom wyparcia czy ślepa wierność ideologii? Trudno określić postawę Humera, który stał się symbolem powojennego terroru komunistycznego.
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Piotr Lipiński. |
| Hasła: | Humer, Adam (1917- ) Służba bezpieczeństwa - Polska - 1944-1956 r. Nadużycie funkcji publicznej - Polska - 1944-1956 r. Podziemie polityczne i zbrojne - Polska - 1944-1956 r. Procesy polityczne - Polska - 1944-1956 r. Więźniowie polityczni - Polska - 1944-1956 r. Publicystyka polska - od 1989 r. |
| Adres wydawniczy: | Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2016. |
| Wydanie: | Wyd. 2 popr. i rozsz. |
| Opis fizyczny: | 230, [2] s. ; 23 cm. |
| Uwagi: | Poprz. wyd. pt.: Humer i inni. Bibliogr. s. 221-223. |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
