Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Nazywam się Marcos Noir. Gdy miałem trzynaście lat, widziałem, jak wieszano mojego ojca. Był piratem, a ja poszedłem w jego ślady. O jego tragicznym losie zdecydował markiz Rodrigo. W dzień egzekucji poprzysiągłem mu zemstę. Wiedziałem, że ma córkę Franciscę, i postanowiłem, że to właśnie jej zabiorę to, co najważniejsze - rodzinę.Cztery lata po śmierci ojca podczas abordażu dokonałem zemsty: zabiłem rodziców Franciski. Jej przyjaciel przebrał ją za okrętowego chłopca, ale ja od razu ją rozpoznałem. Od tamtej pory jej życie spoczywa w moich rękach. Po pewnym czasie w moim sercu zamiast nienawiści zagościło inne, nieznane mi uczucie. Nie chciałem tego i robiłem wszystko, by je przezwyciężyć. Miałem Franciski nienawidzić - czy to możliwe, że zakochałem się w swoim największym wrogu?

Nazywam się Cruz Noir GarcĂ­a. Niewiasty mnie uwielbiają, bo potrafię odgadnąć i spełnić ich najskrytsze pragnienia. Jednak nigdy się nie zakochałem, a jedyne, na czym mi zależy, to butelka rumu i dobra zabawa.Nie spodziewałem się, że pełna namiętności noc z ognistą Irlandką Nyą wywoła falę nieszczęść, za które czuję się odpowiedzialny i których do dziś dnia nie umiem sobie wybaczyć. Straciłem brata, a jego ukochana przysięgła mnie zabić.Pragnę odkupić winy i zrobiłbym to, gdyby nie podstępna Nya. Nie rozumiem, dlaczego za wszelką cenę próbuje mnie pojmać. Ani tego, że przy niej moje serce zaczyna szybciej bić...

Nazywam się Severo Noir Navarro. Zawsze byłem honorowy i kierowałem się rozsądkiem. Nie wierzyłem w klątwę rodu Noir, widziałem w niej jedynie pretekst ojca do usprawiedliwiania jego licznych romansów. Aż w końcu dopadła i mnie.Nigdy nie ciągnęło mnie do innych kobiet â?’ kochałem tylko Lerate. A potem wszystko się skomplikowało. Mój brat Cruz doprowadził do tragedii, w wyniku której straciliśmy Marcosa. Zgodnie ze złożoną obietnicą, to na moje barki spadła opieka nad Franciscą. Zrozpaczona dziewczyna poprzysięgła zemstę Bractwu Wybrzeża. Na domiar złego nagle odkryłem, że przyjaźń, jaką darzyłem Franciscę już mi nie wystarcza...