Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Braterstwo, obowiązek, bohaterstwo, tajemnica i. miłość
Miał razem z innymi podpalić Europę.
Paul-Émile z początku wcale się na to nie pisał. Zamierzał działać we francuskim ruchu oporu, malować na murach krzyże lotaryńskie, napadać na lokalnych gestapowców i, na ile to możliwe, chronić życie swojego ojca.
Ale okazał się zbyt utalentowany, by poprzestać na lokalnej partyzantce. Zwrócił na siebie uwagę SOE, brytyjskich tajnych służb, i wkrótce wyjechał na szkolenie, które poddało ciężkiej próbie jego człowieczeństwo.
Miał zapomnieć, kim jest i skąd pochodzi. Miał oddać życie za wolność ludzi, których nie znał, wszystkich ludzi okupowanej Europy. Miał być bohaterem. W czasie II wojny światowej bohaterowie byli bardzo potrzebni.
Jego towarzysze broni i kobieta, którą kochał, będą musieli wiele przejść, aby odkryć, jakie grzechy skryły się pod płaszczem najlepszego z najlepszych.

Piękno. Władza. Obowiązek. Pożądanie.Rok 1125. Po śmierci męża Heinricha, z którym zaręczyła się jako siedmioletnia dziewczynka, Matylda, wnuczka Wilhelma Zdobywcy, wraca ze Świętego Cesarstwa, aby rozpocząć nowe życie na dworze ojca, króla Anglii Henryka I. Ojciec, wytrawny dyplomata i strateg, szybko znajduje dla niej drugiego męża, dużo od niej młodszego Godfryda z Andegawenii, który zostanie później nazwany Pięknym. Między małżonkami źle się układa i Matylda ucieka od męża, po czym pod naciskiem ojca wraca do niego. Tymczasem nad Anglią zbierają się ciemne chmury: Henryk I umiera i choć przed śmiercią skłonił baronów do przysięgi wierności wobec córki oraz jej syna, możni ani myślą jej dotrzymać, gdyż nie widzą kobiety w roli monarchy. Matylda upomina się o swoje prawa i rozpoczyna bezpardonową walkę o władzę.Po trylogii o Eleonorze Akwitańskiej, jednej z najwybitniejszych kobiet w dziejach, poznajemy losy jej teściowej, cesarzowej Matyldy, pani Anglików i królowej bez korony, która nigdy nie zasiadła na tronie i spełniła swoje ambicje dopiero w osobie syna, Henryka II Plantageneta, wielkiego króla i niezwykłego człowieka. Twarda i bezkompromisowa, "bez śladu łagodności kobiecej", jak o niej mawiano, Matylda wyprzedzała swoją epokę niezłomną siłą charakteru i hartem ducha, dzięki którym mimo licznych niepowodzeń w końcu dopięła swego. Przeciwieństwem Matyldy jest Adelajda z Louvain, jej rówieśniczka i macocha, która po śmierci Henryka I też musiała odnaleźć się w nowej rzeczywistości i znalazła na to własny sposób. Dwie sylwetki kobiet średniowiecza, dwie skrajnie różne postawy, które mówią nam wiele o epoce i jej obyczajach, jak zawsze przedstawionych przez Elizabeth Chadwick z wielką dbałością o szczegóły.Uznana autorka powieści historycznych prezentuje średniowieczną wojnę płci z perspektywy Matyldy i jej macochy."New York Post"Chadwick snuje wiarygodną wizję epoki, to jej znak firmowy. prawdziwa uczta dla zmysłów."RT Book Reviews"Zawsze ceniłam twórczość Elizabeth Chadwick, odkąd sięgnęłam po jej pierwszą powieść. Jej bohaterowie żyją, czują i są równie namacalni jak osoby z pierwszych stron gazet, które oglądamy na ekranach telewizorów i których istnienie to dla nas oczywistość. To samo dotyczy bohaterów Chadwick: nawet fikcyjni wydają się równie prawdziwi jak tło historyczne, w którym są osadzeni. Jej wcześniejsza powieść, "To Defy a King", słusznie zdobyła tytuł najlepszej powieści historycznej 2011 roku. "Pani Anglików" jest równie godna polecenia."Historical Novels Review"Elizabeth Chadwick jak zawsze kreśli szczegółowy i pasjonujący obraz średniowiecza, pełen intryg politycznych oraz barwnych postaci z otoczenia króla.Historical-Fiction.comElizabeth Chadwick (ur. 1957) jest uznaną, brytyjską autorką bestsellerowych powieści historycznych. Jako członkini Regia Anglorum - wczesnośredniowiecznej grupy rekonstrukcyjnej, Elizabeth prowadzi własne badania historyczne, a zdobytą wiedzę wykorzystuje w swojej twórczości. Mieszka z rodziną w Nottingham.Nakładem Prószyński i S-ka ukazało się kilka tytułów autorki.

Rok 1125. Po śmierci męża Heinricha, z którym zaręczyła się jako siedmioletnia dziewczynka, Matylda, wnuczka Wilhelma Zdobywcy, wraca ze Świętego Cesarstwa, aby rozpocząć nowe życie na dworze ojca, króla Anglii Henryka I. Ojciec, wytrawny dyplomata i strateg, szybko znajduje dla niej drugiego męża, dużo od niej młodszego Godfryda z Andegawenii, który zostanie później nazwany Pięknym. Między małżonkami źle się układa i Matylda ucieka od męża, po czym pod naciskiem ojca wraca do niego. Tymczasem nad Anglią zbierają się ciemne chmury: Henryk I umiera i choć przed śmiercią skłonił baronów do przysięgi wierności wobec córki oraz jej syna, możni ani myślą jej dotrzymać, gdyż nie widzą kobiety w roli monarchy. Matylda upomina się o swoje prawa i rozpoczyna bezpardonową walkę o władzę. Po trylogii o Eleonorze Akwitańskiej, jednej z najwybitniejszych kobiet w dziejach, poznajemy losy jej teściowej, cesarzowej Matyldy, pani Anglików i królowej bez korony, która nigdy nie zasiadła na tronie i spełniła swoje ambicje dopiero w osobie syna, Henryka II Plantageneta, wielkiego króla i niezwykłego człowieka. Twarda i bezkompromisowa, "bez śladu łagodności kobiecej", jak o niej mawiano, Matylda wyprzedzała swoją epokę niezłomną siłą charakteru i hartem ducha, dzięki którym mimo licznych niepowodzeń w końcu dopięła swego. Przeciwieństwem Matyldy jest Adelajda z Louvain, jej rówieśniczka i macocha, która po śmierci Henryka I też musiała odnaleźć się w nowej rzeczywistości i znalazła na to własny sposób. Dwie sylwetki kobiet średniowiecza, dwie skrajnie różne postawy, które mówią nam wiele o epoce i jej obyczajach, jak zawsze przedstawionych przez Elizabeth Chadwick z wielką dbałością o szczegóły.

Maria z Łączyńskich Walewska, później hrabina d’Ornano urodziła się 7 grudnia 1786 roku w pałacu w Kiernozi, niedaleko Łowicza. W dzieciństwie, wraz z dwoma braćmi - później oficerami armii Napoleona, wychowywana była przez ojca Fryderyka Chopina - Mikołaja. Jako osiemnastolatkę wydano ją za mąż, za wielokrotnie od niej starszego, Anastazego Walewskiego z Walewic. Wychowana w kulcie Napoleona chętnie dała się namówić przyjaciółce na wspólny wyjazd pod Warszawę, by powitać niezwyciężonego. W chwili poznania pani Walewskiej cesarz stał u szczytu swej potęgi politycznej, a jako mężczyzna, znajdował się w połowie drogi życiowej. Właśnie dowiedział się, że urodził mu się syn i w tak niecodziennym nastroju spotkał śliczną młodą Marię Walewską. Oczarowany zaczął zasypywać ją kwiatami, liścikami i prezentami. Jednocześnie całe cesarskie, i nie tylko, otoczenie, starało się wywrzeć nacisk na niedoświadczoną w grach dworskich kobietę. Większości współczesnych nie mieściło się w głowie, że ktoś mógł nie ulec woli wszechwładnego władcy. Napoleon wielbił kobiety, ale tylko za wdzięki i urodę, nie znosił, gdy próbowały się wtrącać do polityki. A jednak, choć Maria nie ustawała w prośbach na rzecz Polski, związek z nią przetrwał kilka lat. Był to najdłuższy romans Napoleona.