Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Kontynuacja rewelacyjnej Biez wodki.

Topolski zdołał się wyrwać z prawdziwego piekła na ziemi - Związku Sowieckiego z jego więzieniami, obozami pracy, głodem i wszechobecnym absurdem życia. Trafił do armii generała Andersa. Śledzimy jego służbę, codzienne zajęcia w Iranie, Iraku, Palestynie, Egipcie oraz walki Drugiego Korpusu we Włoszech. Wszystko to jednak ciąg dalszy tułaczki, swoistej bezdomności i niepokoju o przyszłość. A przede wszystkim o ojczyznę, o której ciągle pamięta i o którą się bije. Odnalezieni koledzy, nawiązane przyjaźnie, pierwsze miłości i pełne humoru, opowiedziane z dystansem przygody młodego przecież wówczas człowieka pozwalają o tym niepokoju zapomnieć. Ale zawsze tylko na jakiś czas...

Wrzesień 1939 roku. Andrzej Krasicki, pełniący służbę jako obserwator w samolocie Karaś, bierze udział w walkach z niemieckimi siłami powietrznymi. Zestrzelony przez messerschmitty, doznaje poważnych ran i trafia do szpitala w Tarnopolu. Jest świadkiem zajęcia miasta przez Armię Czerwoną. Sowieci, z NKWD na czele, wprowadzają na okupowanych ziemiach własne brutalne i bezwzględne porządki. Andrzej po dojściu do zdrowia przedostaje się do zniszczonego Lwowa, a potem wraz z przyjacielem usiłuje uciec na Węgry. Na granicy zostaje jednak schwytany przez patrol sowiecki i trafia najpierw do więzienia, a potem, w grudniu 1940 roku, do łagru w Kraju Krasnojarskim.

Postać Andrzeja Krasickiego to alter ego autora, który opisuje w tej wstrząsającej książce własne doświadczenia i przeżycia. Świat łagrów - pełen głodu, okrucieństwa, śmierci - i sowiecka rzeczywistość zostały przedstawione bez ozdobników, naturalistycznie, ze wszystkimi przerażającymi szczegółami Nie jest to jednak tylko kronikarski zapis wydarzeń. Dzięki ukazaniu szerszego tła wypadków i wprowadzeniu oryginalnych autorskich refleksji ta autobiografia przeradza się w poruszające, pogłębione świadectwo okrutnych czasów.

Książka Aleksandra Topolskiego to podróż przez wojenną Rosję widzianą oczami młodego chłopaka z najgorszej możliwej perspektywy - zza więziennych krat i obozowych drutów. Oglądany od podszewki, radziecki system penitencjarny obnaża dramatyzm życia w tym "raju klasy robotniczej", jakim miał być ZSRS: rozpad więzi społecznych, upadek moralności i ogrom cierpienia zwykłych ludzi, którym obiecywano raj, a którzy trafili do piekła na ziemi.
Ta wędrówka ma szczęśliwy finał. Wiele w tym zasługi losu lub, jak kto woli, Bożej opieki, ale też szczególnej postawy młodziutkiego Topolskiego, który ocalał, schroniwszy się za tarczą niezwykłych w tych okolicznościach poczucia humoru i ironii.

Tirpitz był dumą marynarki wojennej Adolfa Hitlera, wraz z bliźniaczym Bismarckiem największym okrętem w historii Kriegsmarine. Dla Churchilla był "bestią", nieustannym zagrożeniem dla brytyjskich szlaków zaopatrzeniowych i arktycznych konwojów, samą swoją obecnością w norweskich fiordach wiążąc na północy dużą część Royal Navy. Jego załoga wierzyła, że pancernik jest nie do pokonania, że wytrzyma uderzenie każdej torpedy i bomby.Tirpitz nieprzerwanie niepokoił brytyjskich strategów. Zatrważająca perspektywa, że mógłby mieć bazę na atlantyckim wybrzeżu Francji, doprowadziła do brawurowego ataku komandosów na port Saint-Nazaire. Nieustannie zastanawiano się, jak posłać pancernik na dno. Od początku Tirpitz był celem ciężkich nalotów, ale bomby i torpedy były nieskuteczne. Brak efektów zmuszał do opracowywania planów z użyciem broni niekonwencjonalnej: "żywych torped" i miniaturowych okrętów podwodnych. Śmiałe ataki okupione dużymi stratami unieruchomiły Tirpitza, ale tylko tymczasowo.Dopiero lancastery (m.in. słynnego 617. Dywizjonu "Dambusters") podpułkownika Jamesa "Williego" Taita, w serii nalotów, które do granic sprawdzały ludzką wytrzymałość, umiejętności i odwagę, doprowadziły do zatopienia okrętu.Barwna, wnikliwa, pełna dramatycznych losów i zdarzeń książka Cel Tirpitz należy do opowieści wojennych najwyższego lotu.

Powstanie warszawskie oczami szesnastoletniego żołnierza.Jesienią 1944 Andrzej Borowiec, w dwóch lewych butach i lamowanym aksamitem smokingu, kulejąc, wmaszerował do niemieckiego obozu jenieckiego. Trzy tygodnie wcześniej został dwukrotnie ranny. W obozie opatrzył go wzięty do niewoli brytyjski lekarz.Andrzej, który właśnie skończył szesnaście lat, ocalał z powstania warszawskiego. Ubrany jak wielu powstańców w zdobyczną "panterkę" SS, przez dwa miesiące brał udział w krwawych walkach ulicznych w stolicy Polski. Walczył w Batalionie "Zośka", przeżył koszmar kanałów.Wspomnienia Andrzeja Borowca nie ograniczająją się wyłącznie do okresu powstania warszawskiego. Urodzony w 1928 roku, syn pułkownika Wojska Polskiego opisuje barwne dzieciństwo w latach trzydziestych, pierwsze dni wojny w oblężonym Lwowie, wstapienie w szeregi konspiracji, udział w powstaniu i wreszcie krótki powojenny epizod tajnego emisariusza.Dzięki tej niezwykłej relacji możemy wraz z Autorem przeżyć historię, poznać smak zwycięstw i gorycz klęski.Chłopak z Warszawy to niezrównana opowieść o przetrwaniu i oporze podczas jednego z najbardziej wstrząsających wydarzeń drugiej wojny światowej, przywołana przez człowieka należącego do nielicznej już grupy żyjących weteranów heroicznego polskiego lata. Andrzej Borowiec dedykuje swoją książkę wszystkim chłopakom z Warszawy - "szczególnie tym, którym nie dane było dorosnąć".Andrzej Borowiec, pseudonim "Zych". Jako niespełna szesnastolatek był łącznikiem kanałowym ze Śródmieścia na Starówkę, walczył w zgrupowaniu "Radosław" m.in. na Czerniakowie. Po ewakuacji na Mokotów został dwukrotnie ranny w ciągu jednego dnia, dostał się do niemieckiej niewoli i był więziony w stalagu XI A Altengrabow. Po zakończeniu wojny zdecydował się przejść szkolenie dywersyjne i wraz z dwoma innymi AK-owcami wrócił do kraju, by włączyć się do konspiracji - co szybko okazało się śmiertelnie niebezpieczne. Dwaj towarzysze szybko zrejterowali, Autor zaś tylko dzięki szczęściu nie wpadł w łapy ubecji. Po wyzwoleniu służył w II Korpusie generała Andersa we Włoszech, w Wielkiej Brytanii zdał maturę. Ukończył Columbia University, był długoletnim dziennikarzem m.in. Associated Press (Nowy Jork, Paryż, Algier, Afryka Zachodnia, Genewa, Wietnam), Washington Star (Afryka, Bliski Wschód, Europa, Wietnam). Autor kilku książek, w tym Destroy Warsaw! Hitler`s Punishment, Stalin`s Revenge