Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Książki takie, jak kryminały Alka Rogozińskiego nazywam czytadełkami, bo chyba taka ich rola. Zabawne, czasami gorzkie, ale zawsze pełne ironicznego spojrzenia na ludzkie charaktery i słabości. Na dobry humor doskonałe.

Po książki Piotra Kościelnego warto sięgnąć, autor pisze zaskakująco realistyczne powieści kryminalne. Cechą charakterystyczną jest ich zawieszenie, brak oczywistego końca autor nie spełnia oczekiwań czytelnika, dotyczących poczucia sprawiedliwości i wymierzania kary. U Kościelnego trzeba godzić się z "ciągiem dalszym", który z pewnością nastąpi.

Zbiorek opowiadań mnie nie rozczarował, lektura książek tej autorki, to zawsze wielka przyjemność. "Kamienne posłanie" czyta się szybko, ale rozpamiętuje długo, to groteskowe wprawdzie, ale przygnębiające spojrzenie na ludzką naturę. Kończąca zbiór historia pt. "Wypalanie kotów z kurzu" jest ponurą prognozą, znakiem czasów rozpowszechniający się kult młodości prowadzący do eksterminacji tych, którym nie pomoże nawet Fotoshop. Starość jak koty kurzu pod łóżkiem, które trzeba wymieść.

Gorąco polecam Genialna, wielowymiarowa powieść, do której od lat chętnie wracam. Alternatywna rzeczywistość, w której Rosja i zabór rosyjski zamarzły nie tylko dosłownie.

Naprawdę emocjonujący i niezbyt przegadany thriller, political fiction z zamachu terrorystycznego w brytyjskim parlamencie. Zdradzę jeszcze, że Prezydent USA jest tu kobietą Polecam

Musso jest wyjątkowy, tworzy niebanalne historie, jak ta. "wrócę po ciebie" jest historią z pogranicza realizmu i baśni. Zadaje mnóstwo pytań, które są nam nieobce: Czy nasze życie jest naznaczone przez fatum? Czy, gdybyśmy mieli wpływ na bieg wydarzeń, to historia potoczyłaby się inaczej? Czy rzeczywiście Wszechświatem rządzi chaos i trzepot skrzydeł motyla może zmienić wszystko? A może jednak nic? Pięknie opowiedziana historia, która zachęca, byśmy przestali koncentrować się wyłącznie na sobie.

Znakomita powieść, w której na kolejnych stronicach od ćwierćwiecza pogrzebana historia wyłania niczym zombie. I, gdy już myślimy, że wiemy wszystko, okazuje się, że nie wiemy nic. Sprawne pióro, dobry przekład i wciągająca i intrygująca fabuła. Zostajemy z niewybrzmiałym pytaniem: Czy na pewno wiemy, kim jesteśmy?

Cały cykl "Ja" jest pełen dowcipnych tekścików, burzy stereotypy dotyczące wiary, szeroko pojmowanych Zaświatów. Niezwykle zabawna opowieść, której bohaterka zostaje uśmiercona dwukrotnie i której niemalże udało się zniszczyć Ziemię. Namieszała w Niebie, rozpętała piekło w Piekle i w Tartarze, a przy okazji niemalże sprowadziła na drogę cnoty przystojnego diabła. Świetna rozrywka, polecam!

Niestety, ta książka jest o niczym, pozbawiona fabuły. Trochę jak zwierzenia niedojrzałej nastolatki, która trzeźwieje z rzadka, myśli jeszcze oszczędniej, a gdy cokolwiek robi, to nie myśli wcale. I tyle. Szkoda czasu.

Wprawdzie nie jest to klasa Margaret Atwood, ale powieść jest warta lektury. Autorka z humorem opowiada o dziewczynie, w której z wolna rodzi się przekonanie o własnej wartości. Przy okazji dowiadujemy się, czego naprawdę od życia oczekują kobiety i czy kobiety wciskane są w stereotypowe role. I, a może przede wszystkim, jak się z tym patriarchalnym szufladkowaniem czujemy.

Dowcipna, spostrzegawcza opowieść o niezdecydowanej w kwestii własnych nauczycielce, która jednak nie traci z oczu tego, co w życiu jest ważniejsze od romansu. Lekka, zabawna historyjka na poprawę humoru. Jeżeli ślozy, to wyłącznie ze śmiechu. Tragedii miłosnych nie przewidziano.

Doskonała powieść sci-fi w rodzaju post-apocalyptic, bazująca na ukazaniu ludzkości w miniaturze, zamkniętej w ruinach moskiewskiego metra, z ogromnym spektrum nacji, religii, ideologii, wierzeń, poglądów, zachowań. Autor dotyka również niezmiernie ważnej kwestii ludzkiej natury - reakcji w warunkach zetknięcia z obcymi, w tym przypadku nowymi gatunkami istot. Niestety, nie jest to wizja napawająca optymizmem.

Świetnie skonstruowana historia o łatwowierności użytkowników globalnej sieci. Czyli o tym, jak łatwo manipulować ludźmi. Zatem jest też to historia o naiwności, która dotyka także tych, którzy się za naiwnych głupców nie uważają. Spełnianie skrywanych głęboko pragnień może każdego zaskoczyć, konsekwencjami. Warto sięgnąć po tę książkę. Można ja traktować jako ostrzeżenie.

Banalna powieść ze sporą dawką erotyzmu, dla młodzieży. Dla dojrzałych niewiarygodna. Romans z przeszkodami i happy endem. Dla tych, którzy mają wiarę w cudowne przemiany.

Przejmująca opowieść o konsekwencjach fałszywie pojmowanego patriotyzmu. Dwie zaprzyjaźnione od zawsze rodziny, które rozdziela śmierć. Autor bez ogródek, bez patosu opowiada nam, jak łatwo doprowadzić do upadku moralności i podzielić kraj, wywołać nienawiść, złamać człowieka. I, po lekturze, zostajemy z ważnym pytaniem: Czy wszystko można wybaczyć? I drugim: Jak w wolnym kraju, w którym koegzystują liczne narody, powinno się pojmować patriotyzm?

Wysokiej próby hard s-f, miejscami brutalna, osadzona w monumentalnej antyutopii historia człowieka mierzącego się z własną przeszłością z której próbuje wysnuć odpowiedzi na pytania graniczne dotykające pojęcia wolności, miłości, sensu i celu istnienia.

Pokręcona, niewiarygodna historia, niezwykle dowcipnie opowiedziana. Humor aż kipi, ironia powala, a bogactwo słów zachwyca. Cudów aż nadto. Takich, bardzo charakterystycznych dla naszej Ojczyzny. Autor szydzi z rodaków, ile się da. A wszystko kręci się wokół trupa, który to niby nieżywy jest, ale jakby nie całkiem. Doskonała zabawa, a przy tym świetnie namalowany obraz Polski.

Życie składa się z gestów. I tych drobnych, pozornie bez żadnego znaczenia, i tych ważnych, jakby wystawionych na widok publiczny. Jednych nie zauważamy, inne dostrzegamy, ale udajemy, że ich nie było, a jeszcze innych oczekujemy sami. Może powinniśmy więcej uwagi przyłożyć własnym? Jacy dla siebie jesteśmy? I kim dla siebie jesteśmy, czas to śmiertelna pułapka, możemy nie zdążyć z niektórymi gestami. To książka dla ludzi, którzy lubią się zastanawiać nad sobą i błędami, które każdy z nas popełnia. Lektura tej powieści boli, ale warto uronić łzę, choćby nad własną głupotą.

To książka, która zaskakuje pod wieloma względami. Pokręcone opowieści, dystopijne, przenikające się, alegoryczne. Budzą mnóstwo skojarzeń. Miłość ma wiele imion, pojawia się nieoczekiwanie, nieproszona. Miłość nie zna granic czasu, okoliczności i płci. I rani, szczególnie, gdy wykracza poza przyjęte ramy i normy społeczne, które nie znają pojęcia tolerancji. Trudna chwilami w lekturze książka, ale otwierająca zamknięte drzwi.

Warto sięgnąć po wszystkie książki Piotra C. Są wprawdzie obrazoburcze, ale stanowią prawdziwy obraz pokolenia, które dorastało w okresie transformacji. Koszt przełomu ponieśli właśnie ONI, a winni po części są ich rodzice, z beznadziei socjalizmu rzuceni na głęboką wodę kapitalistycznego dobrobytu. Pokolenie IKEA trafiło wprost na wyścigi szczurów, w świat, w którym liczy się wyłącznie MIEĆ. Wszystko inne straciło znaczenie.