Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Książka opowiada historię trójki dzieci, którym wszystko układa się fatalnie. Pomimo uroku osobistego i inteligencji rodzeństwo Baudelaire wiedzie żywot pełen przykrości i łez. Od pierwszych stron tej książki, gdy dzieci bawią się na plaży i otrzymują tragiczną wiadomość, nieszczęście depcze im po piętach. Są jak magnesy przyciągające pecha.

W książce, którą w tej chwili trzymasz w ręku, dzieci będą musiały znieść: wypadek samochodowy, straszny smród, jadowitą żmiję, długi nóż, ciężką, mosiężną lampę biblioteczną oraz ponowne pojawienie się osoby, której miały nadzieję nigdy więcej nie oglądać.

Wioletka, Klaus i Słoneczko to dzieci grzeczne i inteligentne, ale ich życiem - co stwierdzam z żalem - rządzi pech i nieszczęście. Wszystkie historie o trójce Baudelaireów są smutne i przygnębiające, ale ta, którą trzymasz w ręku, jest chyba najgorsza.

Stronice tej książki - o czym powiadamiam Cię z żalem - roją się od takich przykrości jak: wielkie mechaniczne szczypce, niesmaczna zapiekanka, człowiek z obłokiem dymu zamiast głowy, hipnotyzerka, straszny wypadek zakończony uszkodzeniem ciała oraz kupony rabatowe.Zobowiązałem się opisać do końca historię trójki nieszczęśliwych dzieci, ale Ty, Czytelniku, niczego nie obiecywałeś, więc jeśli wolisz przyjemniejsze opowiastki, nie krępuj się i wybierz coś innego.

Wioletka, Klaus i Słoneczko trafiają wreszcie do szkoły.Kochające książki i wiedzę rodzeństwo bardzo cieszy się z tej odmiany swego tragicznego i najeżonego niepowodzeniami losu.Powszechną Szkołę Imienia Prufrocka traktują jako najbezpieczniejsze schronienie przed czyhającym na ich majątek okrutnym kuzynem, hrabią Olafem. Jednak spotkanie z wicedyrektorem szkoły, Neronem, rozwiewa wszelkie nadzieje rodzeństwa na uniknięcie kolejnej życiowej katastrofy.

Esmeralda i Jeremi Szpetni posiadają ogromny, luksusowy apartament (liczący 71 pokoi osobistych oraz dodatkowo bliżej nieokreśloną liczbę sypialni, salonów, jadalni etc.) na najwyższym - 66 piętrze budynku, znajdującego się przy Alei Ciemnej numer 667, w samym centrum miasta, niedaleko spalonej rezydencji Baudelaire`ów.

To już siódmy tom bestsellerowej Serii Niefortunnych Zdarzeń. Ponad 4 miliony sprzedanych egzemplarzy na całym świecie. Liczne recenzje w prasie polskiej i zagranicznej.. Autor uhonorowany nagrodą za stworzenie Najlepszego Koszmaru dla Dzieci. Po niefortunnym pobycie u państwa Szpetnych - Wioletka, Słoneczko i Klaus trafiają do niemiłej mieściny, zwanej w skrócie WZS. Tam dowiadują się, iż Hrabia Olaf został schwytany. Więzień ma na kostce tatuaż w kształcie oka i grubą, zrośniętą brew, mimo to dzieci nie rozpoznają w nim Hrabiego Olafa. Okazuje się, iż jest to Jacques Snicket. Jego nazwisko nie przypadkiem jest takie samo jak nazwisko autora opowieści, Lemony Snicketa...

Po ucieczce z wrednej wioski WZS, ścigane listem gończym za rzekome morderstwo na Hrabim Olafie sieroty Baudelaire trafiają do sklepu Ostatnia Szansa. Niepewne schronienie znajdują wśród Wolontariuszy Zwalczania Schorzeń.

Słowo krwiożerczy , które pojawia się w tytule tej książki, odnosi się do istot mięsożernych. Jeżeli przeczytałeś to krwiożercze słowo, to właściwie nie ma powodu, abyś czytał dalej. Ten krwiożerczy tom zawiera bowiem opowieść tak niestrawną, że w porównaniu z nią nawet najbardziej szkodliwy dla żołądka posiłek to pestka.

Aby oszczędzić Wam nadmiaru obrzydzenia, nie wspomnę nawet o przykrych szczegółach niniejszej opowieści, a zwłaszcza o zaszyfrowanym komunikacie, toboganie, zdradzieckiej pułapce oraz osobniku nieoczekiwanie ocalałym z wielkiego pożaru...

Seria niefortunnych zdarzeń, których los - w osobie demonicznego Hrabiego Olafa - nie szczędzi sierotom Baudelaire. Wioletka, Klaus i Słoneczko nie uwolnią się od prześladowcy nawet w odmętach oceanu. Wcześniej jednak trafią na pokład łodzi podwodnej, gdzie poznają dziarskiego Kapitana wyznającego zasadę "Kto się waha - ten zgubiony" oraz jego pasierbicę w trójkątnych okularach, która zaprzyjaźni się szczególnie blisko ze środkowym przedstawicielem rodzeństwa Baudelaire. Skąd jednak tytuł tomu? Otóż Baudelaire`om przyjdzie penetrować wpław podwodną grotę - siedlisko zabójczego grzyba, który dusi swoją ofiarę, rozrastając się błyskawicznie w jej przełyku. Ten grzyb zaatakuje jedno z Baudelaire`ów...

Sieroty Baudelaire wpadają w przedostatnią - jak zapewnia nas autor - pułapkę w swojej pełnej mrożących krew w żyłach przygód ucieczce przed Hrabią Olafem. Pułapką okazuje się, jak na urągowisko, "ostatnie bezpieczne miejsce" wolontariuszy WZS, czyli Hotel Ostateczność. Baudelaire`owie, odgrywający tam role boyów hotelowych i tajnych agentów, spotkają w tym tajemniczym miejscu wszystkich miłych i niemiłych współtowarzyszy swoich dotychczasowych perypetii - a więc Sędzię Strauss, Jeremiego Szpetnego, Sera i Charlesa z Tartaku Szczęsna Woń, trójkę dziwolągów z wesołego miasteczka, Esmeraldę Szpetną, Karmelitę Plujko - a także, niestety, Hrabiego Olafa, który jak zwykle depcze im po piętach. Wioletka, Klaus i Słoneczko wydostaną się z przedostatniej pułapki, lecz sposób ich ucieczki i towarzystwo, na jakie są w niej skazani, każą przypuszczać, że chyba wpadli z deszczu pod rynnę.

Oto ostatni tom Serii Niefortunnych Zdarzeń, ale nawet jeśli przebrnąłeś dzielnie przez poprzednie dwanaście tomów, nie zniesiesz prawdopodobnie takich nieprzyjemności jak gwałtowny sztorm, podejrzany napój, stado dzikich owiec, wielka klatka na ptaki i upiorny sekret rodziców sierot Baudelaire.Moim obowiązkiem było zebrać całą historię sierot Baudelaire i właśnie zakończyłem swoje zadanie. Ty masz zapewne inne obowiązki, więc na twoim miejscu rzuciłbym tę książkę gdzieś w kąt, żeby KONIEC KOŃCÓW nie wykończył ciebie.