Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Teresa Tuszyńska - jedna z najpiękniejszych polskich aktorek. I najbardziej zapomnianych. Stworzyła niezwykłą kreację Margueritte w filmie "Do widzenia, do jutra", gdzie zagrała u boku Zbigniewa Cybulskiego.Jako szesnastolatka wygrała konkurs "Film szuka młodych aktorek" zorganizowany przez tygodnik "Przekrój". Z kompletnie nieznanej licealistki stała się aktorką, modelką Mody Polskiej i fotomodelką. Jej twarz pojawiała się na okładkach "Przekroju", "Ekranu", "Filmu", "Kobiety i Życia", ale także prestiżowego amerykańskiego pisma "Show", które nazwało ją najbardziej zachodnią z polskich aktorek.Grała w filmach wybitnych reżyserów, Morgensterna, Kutza, Lenartowicza, partnerując m.in. Gustawowi Holoubkowi, Janowi Machulskiemu, Andrzejowi Łapickiemu i dwukrotnie Zbigniewowi Cybulskiemu.Chociaż była duszą towarzystwa, zawsze żyła nieco osobno. Na początku lat 70. niespodziewanie zniknęła z filmu. Zmarła w 1997 roku, w wieku 55 lat, samotna i zupełnie zapomniana.Kim była ta piękna kobieta, która nikomu nie pozwoliła poznać się naprawdę? Zaskakujące, jak wiele zagadek związanych jest z tą postacią.Książka powstała na podstawie filmu dokumentalnego "Teresa Tuszyńska Movie" autorstwa Mirosława Janusza Nowika. Autor dotarł do osób z jej najbliższego otoczenia - brata, mężów, reżyserów oraz kolegów z planu. Teresę Tuszyńską wspominają między innymi Kazimierz Kutz, Grażyna Hase, Wowo Bielicki i wielu innych.Miała poczucie absurdu. Wiedziała, że jest w jakimś sensie wypatroszona. Dlatego wszystko robiła dla hecy.Kazimierz KutzTo była świetna dziewczyna. Zawsze robiła spustoszenie wśród mężczyzn, zawsze kręcił się wokół niej wianuszek zainteresowanych nią panów. (.) Tereska zachowywała się przeważnie, jakby ich nie dostrzegała. Na wyprostowanej szyi nosiła wysoko podniesioną głowę, spojrzenie miała skierowane gdzieś w dal. Być może taka postawa świadczyła o próbie zachowania własnej prywatności. Taki miała styl. Zawsze taka była.Grażyna HaseCały jej obraz jest nie do zapomnienia. To tak jak zobaczyć wybitne dzieło sztuki, które zostaje utrwalone na całe życie. Taka jest Tereska. Kiedy ktoś ją zobaczy, utrwala ją w pamięci na zawsze. Nic dodać, nic ująć.Wowo BielickiMirosław Janusz Nowik (ur. 1960) - humanista, podróżnik, pasjonat polskiego filmu i muzyki lat 50. i 60. Był m.in. kierownikiem kina, wydawcą prasy polonijnej w Grecji i Kanadzie, redaktorem polonijnego programu telewizyjnego oraz producentem w jednej z kanadyjskich stacji telewizyjnych. Ponad cztery lata poświęcił na zbieranie materiałów dotyczących życia Teresy Tuszyńskiej.

Była autentyczną gwiazdą II Rzeczpospolitej. Choć jej artystyczny rodowód sięga opery, to jednak rewia, kabaret, musical, piosenka, radio i przede wszystkim film stały się jej pasją i sensem życia. Tola Mankiewiczówna "rozkręcała" polski show-biznes. Wchodziła do tego świata świetnie przygotowana, znakomicie wykształcona. Nie czekała na swojego odkrywcę. W tym nowym, rodzącym się szaleństwie zwanym kulturą masową była artystką w pełni ukształtowaną, świadomą swojej pozycji i roli, jaką miała odegrać. W okresie międzywojennym tak naprawdę odnajdujemy wszystko to, czym żyje dzisiejszy świat rozrywki. I może właśnie tym trzeba tłumaczyć jej nieobecność - na miarę talentu i dorobku - na powojennej polskiej scenie i w filmie.

W pełni wolnej Polski nie doczekała. Ludowa ojczyzna nie umiała, może nie chciała, a może po prostu nie była przygotowana do tego, aby dla gwiazdy tego formatu stworzyć odpowiednią oprawę i repertuar godne jej statusu i talentu.

Pierwsza książka o Jerzym Treli - wielkim polskim autorze i wyjątkowym człowieku.
"Do pracy trzeba podchodzić uczciwie. Jak się robi letnio, to i sztuka wychodzi nijaka" - Jerzy Trela.
Jerzy Trela zagrał w swoim życiu około trzystu pięćdziesięciu ról - teatralnych, filmowych i telewizyjnych, współpracował z najwybitniejszymi reżyserami i aktorami różnych pokoleń. Kojarzony z rolami w repertuarze romantycznym oraz młodopolskim ( Dziady, Wyzwolenie, Sędziowie ) zagrał również wiele ról komediowych i charakterystycznych.
Przez ponad trzydzieści lat kształtował pokolenia aktorskie, ucząc w krakowskiej Państwowej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego - w latach 1984 -1990 był rektorem tej uczelni. Przez całe życie związany z Krakowem, w latach 1970 -2014 był aktorem Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej.

Tytusowi udaje się kupić trzy bilety do kina na western pt. "Strzały znikąd". Pod koniec seansu Tytus wskakuje do filmu, Romek i A’Tomek chcą podążyć za nim lecz film się kończy. Chłopcy postanawiają wskoczyć do filmu na kolejnym seansie i tak czynią. Rozpoczynają poszukiwania kolegi, który przybył tu dwie godziny wcześniej. Na drzewie zauważają plakat gończy z podobizną Tytusa i nagrodą 1000 dolarów. Postanawiają odnaleźć go, przed jego aresztowaniem, udają się do miasteczka Pif-Paf city. Tam po wielu perypetiach uciekają z Tytusem i wypychają go z filmu. Wtedy okazuje się, iż nie jest to prawdziwy Tytus tylko ktoś bardzo do niego podobny. Chłopcy postanawiają ponownie wskoczyć do filmu. Tymczasem prawdziwy Tytus zażywa życia na dzikim zachodzie: udaje proroka w sekcie, wygrywa rodeo, najmuje się na ochroniarza pociągu i wreszcie odkrywa i zakupuje kopalnie zegarków. Zakłada przedsiębiorstwo "Tik-Tak Tytus Company", staje się bogatym przedsiębiorcą. Tymczasem Romek i A’Tomek poszukując Tytusa zostają oszukani przez poszukiwacza złota i ratują życie przypadkowemu człowiekowi. W końcu trafiają do Tytusa, porywają go, lecz podczas ucieczki sami zostają zakładnikami Indian. Dzięki fortelowi udaje im się z niej oswobodzić. Potem znów muszą Tytusa oswobadzać tym razem z miejskiego aresztu. W końcu udaje się im się to i wyskakują z razem z filmu. Okazuje się jednak, iż wyskoczyli z filmu w innym państwie. Gdy się dowiadują, iż to Trapezfik - Afryka środkowa, Tytus pędzi odwiedzić dziadka.

Popularny i lubiany aktor, dla znajomych "Lolek", cudowny, ciepły, pełen pasji człowiek, opowiada o swoim życiu.

Pułkownik Dowgird z Czarnych chmur, Karol Stelmach z "Czterdziestolatka" czy Gustaw Kramer z obu części filmu "Vabank" - z tymi rolami najczęściej kojarzony jest Leonard Pietraszak. Ale to również aktor, który ma w dorobku wiele wspaniałych kreacji teatralnych: Gustaw w "Ślubach panieńskich", Romeo w "Romeo i Julia", Mackie Majcher w "Operze za trzy grosze", Naczelnik w "Policji", Don Juan w "Nocy z Don Juanem". Od kilkudziesięciu lat związany ze środowiskiem teatralnym Łodzi, Poznania i Warszawy.
Leonard Pietraszak w rozmowie z Katarzyną Madey wspomina dzieciństwo w trudnych wojennych czasach i ukochaną Bydgoszcz. Z poczuciem humoru opowiada, jak nie został skrzypkiem, bokserem ani dziennikarzem. Kariera aktorska, która szybko nabrała tempa, była dla niego samego zaskoczeniem. Kolejne role zmieniały jego życie i przysporzyły mu wielu wiernych przyjaciół. Dziś jest nie tylko wybitnym aktorem, lecz także kolekcjonerem dzieł sztuki.
Czy można na niego liczyć w przyjaźni, zdradzi Wiesław Ochman, jakim jest partnerem na scenie, opowiedzą Elżbieta Starostecka, Ewa Wiśniewska i Grzegorz Damięcki.

Popiół i diament, Wszystko na sprzedaż, Wesele, Ziemia obiecana, Człowiek z marmuru, Człowiek z żelaza - to filmy, które na trwałe zapisały się w historii nie tylko polskiego kina. Ich twórca, Andrzej Wajda, wielokrotnie mówił i pisał o kulisach ich powstania. Wajda. Kronika wypadków filmowych - to książka, w której po raz pierwszy o tych filmach mówią ci, którzy je z Wajdą współtworzyli. Wajda jest artystą totalnym, ale też daje swoim ekipom na planie bardzo dużą wolność. Dlatego o kulisach powstawania wszystkich filmów Wajdy - od Pokolenia do Wałęsy - opowiadają jego aktorzy - Elżbieta Czyżewska, Krystyna Janda, Daniel Olbrychski czy Wojciech Pszoniak, ale też członkowie ekipy technicznej: operatorzy, kompozytorzy, scenografowie. Tym samym powstała niezwykła opowieść o kulisach powstawania jednych z najważniejszych filmów w dziejach polskiego kina, ale też portret niezwykłego artysty, jakim jest Andrzej Wajda.